Dit is het vervolg op de blogserie van dressuurinstructrice en amazone Esther Wisse. In de komende blogs zal ik mijzelf verder voorstellen en een stukje van mijn (paarden)leven vertellen..
”Een paard is een beest, geen mens met menselijke gevoelens. Maar sinds die dag geloof ik dat echt. Als je paard de hele nacht vrij rond loopt en niet verder gaat dan het hek zegt dat echt wel wat. En dat is misschien ook wel het bijzondere aan paarden.”
In de tussentijd hadden we een transport geregeld voor de weg terug naar Nederland, want ik ging echt niet zonder Yanieke naar Nederland. Ik had in de tussentijd nog steeds de stille hoop dat we Lizzy zouden vinden en haar alsnog mee zouden kunnen nemen. De tijd verstreek en nergens was Lizzy te bekennen. Ik heb mijzelf in die tijd extreem verdrietig gevoeld, Yanieke tijdelijk ergens anders op een stal gezet, maar zelfs Yanieke was verdrietig. Ze stond met haar hoofd in een hoek en deed verder weinig. Naarmate de dagen verstreken werd dit wel minder. Ze stond gelukkig niet alleen, want er stonden daar allemaal andere paarden. Ik hoop dat dit haar de laatste anderhalve maand nog heeft geholpen.
In de anderhalve maand tot het transport heb ik uiteindelijk ook nog een scooterongeluk gehad. Op een of andere manier ben ik van de weg geraakt en ben ik gevallen. Ik belandde uiteindelijk met een zware hersenschudding in het ziekenhuis. Wonder boven wonder had ik verder niets. Ik kan me er niets meer van herinneren, maar ik denk dat ik op dat moment zoveel stress had dat ik gewoon niet met mijn hoofd erbij ben geweest. Met een hersenschudding mag je niet vliegen dus dat was een zorg extra, want ik moest minimaal drie maanden rust houden… Hoe ging ik nu weer naar Nederland.. ?
Yanieke zou met een Griekse transporteur, Yiannis Vassiliou International Horse Transport, opgehaald worden. En eerlijk is eerlijk, deze man weet hoe je een paard moet transporteren. Ik zou niet snel mijn paard meer zomaar meegeven door de eerste slechte ervaring, maar deze man is goudeerlijk en zorgt echt met heel zijn hart voor de paarden.
Doordat ik een hersenschudding had mocht ik niet vliegen. Uiteindelijk ben ik daardoor met het transport meegegaan in ruil dat ik wat zou helpen. Stiekem vond ik het ook heel fijn dat ik gewoon met Yanieke mee kon. De eerste keer was zo slecht verlopen dat ze eigenlijk geen vrachtwagen of trailer meer op wilde. Uiteindelijk na het terug winnen van het vertrouwen is het ons weer gelukt en loopt ze overal weer op.
Daar gingen we dan met zijn tweeën en Chila! (Chila is mijn hondje die ik in Griekenland op de straat had gevonden) Samen gingen we op transport, op naar Nederland! Na een vermoeide reis en sneeuw in Duitsland kwamen we dan ’s avonds laat ook in de sneeuw aan in Nederland. Ik had van tevoren al een lekkere warme deken voor Yanieke gekocht en haar niet geschoren zodat ze lekker wat haar had voor de overgang terug. Inmiddels was ik nu wat ervaringen rijker over het acclimatiseren van je paard. Het was wel wat wennen die kou, maar ik denk vooral voor mij en Chila. Chila is immers Grieks en houdt van warmte net zoals mij, maar Yanieke is van oorsprong toch meer een Noorse Viking haha. Die vertoefde prima in de kou en dat hooi vond ze heerlijk!
Ik ben eerst een jaar bij mijn tante geweest om mijn havo af te maken. Daarna ben ik naar Ede verhuisd om te beginnen aan mijn HBO opleiding Equine, Business and Economics. Na het behalen van mijn propedeuse ben ik geswitcht naar de HBO opleiding Commerciële Economie omdat ik toch dacht daar financieel, in de toekomst, meer aan te hebben. In Ede begon ik mijn weg in Nederland weer te vinden, want ik moest wederom opnieuw beginnen en ik zat op mijn 19de toch helemaal alleen in Ede samen met Chila en Yanieke.
Ik heb altijd al mijn eigen bedrijf gewild en iets in de paarden, maar ik wilde wel enigszins fatsoenlijk brood op de plank hebben. Met deze reden heb ik mijn HBO studie, welke ik echt puur verstandig gekozen heb om mijzelf toch een financiële dekking te geven, netjes afgemaakt. Die financiële dekking krijg je toch niet zo gemakkelijk in de paardenwereld. Ik kon het echter niet laten om een paarden opleiding te volgen, zodat ik mijzelf meer kon ontwikkelen en mensen beter kon begeleiden bij hun training van hun paard. Ik had in Griekenland ook les gegeven, maar nu wilde ik het echt goed doen. Zo kwam ik bij het NCSAH terecht.
Wordt vervolgd.. Lees het laatste deel van Even voorstellen.., EW Training & Instructie (deel VII) volgende week.
Tot volgende week!
Leuk om te lezen,jehebt een enorme ervaring op gedaan waar je in je verdere leven wat aan hebt