Bijna iedereen kent het wel, de trainer of trainster die volledig in zijn of haar methode gelooft. Naar mijn mening zien we dit vooral veel in de paardenwereld, de starheid waarmee we volhouden dat onze trainingsmanier toch echt beter werkt dan de andere. Ik heb het idee dat dit in ‘de zakenwereld’ – om het zo maar even te noemen – toch heel wat minder is. Mensen leren van elkaars ideeën en proberen nieuwe connecties of samenwerkingsverbanden te leggen. Natuurlijk, ook daar heb je een bepaalde mate van concurrentie, maar in de paardenwereld heerst dit naar mijn gevoel toch heel sterk.
Sterker nog, ik merk dat ik mijzelf daar ook op betrap hoor…, dat ik ook dat soort gedachten soms heb. Het is gewoon heel makkelijk om zo te denken en ongemerkt wordt het toch een gewoonte, mede omdat de omgeving daar ook aan meedoet en zo denkt. Echter probeer ik dit gelijk voor mijzelf af te sluiten, omdat ik niet wil afstompen en mezelf in 1 methode wil vastzetten. Ik wil graag open blijven staan voor nieuwe Ideeën of manieren.
Maar omdat jijzelf een bepaalde, zeer positieve, ervaring hebt opgedaan die goed werkt, neig je volledig te geloven in deze ‘methode’. En dat is ook helemaal prima, want het was een succesvolle manier, je hebt er wat van geleerd en het probleem is opgelost.
Echter wil dit niet zeggen dat dit ook voor iemand anders per se DE methode of DE enige methode is. Naar mijn mening bestaat er eigenlijk niet 1 methode. De enige methode die er bestaat is de methode die uiteindelijk bestaat uit allemaal verschillende methodes of handvatten die je door de tijd toegereikt hebt gekregen en die past bij JOU als persoon. Deze handvatten die je bij elke ‘methode’ krijgt toegereikt kun je gebruiken om jouw ‘eigen methode’ te creëren.
Iedereen krijgt namelijk andere dingen op zijn of haar pad die de persoon maken tot wie je nu bent. Elk paard, elk persoon, is anders, beleeft dingen anders, reageert en handelt anders. Dit houdt in dat als er iets voor mij werkte, dat dit niet per se voor iemand anders ook hoeft te werken of dat diegene dit misschien niet op jou manier kan uitvoeren, omdat deze (nog) niet de juiste vaardigheden heeft. (dit geldt overigens ook voor het paard)
Wat ik vooral betreur in de paardenwereld is dat er veelal zo negatief wordt gepraat over anderen. Ergens is dit een gewoonte, maar het heeft ook te maken dat we allemaal vinden dat ‘onze’ methode de beste is. Voor iemand die misschien niet vastgeplakt zit aan een methode is dit soms erg verwarrend. Wat is nu waar? Wie moet ik nu geloven? En waar doe ik goed aan? Wat is het beste voor mijn paard?
Iedereen kan van iedereen wat leren, ook al zie je iemand veel fouten maken. Alles is een proces naar beter worden en je als persoon verder ontwikkelen. De ene persoon is misschien al wat verder dan de andere, maar dat wil niet zeggen dat je van beiden personen niet iets kan leren. Als we nu alles eens anders zouden gaan bekijken en iedereen respecteren in zijn of haar leerproces. En naar dit leerproces dusdanig kijken dat we hieruit selecteren wat ons in de ontwikkeling verder kan helpen, ook al is het dus iets heel kleins, dan zouden we allemaal wat positiever naar elkaar kunnen gaan kijken.
Ik weet dat het soms lastig is om die ene methode even naast je neer te leggen en heel oprecht te kijken naar: wat kan ik hiervan leren? en datgene aan ‘mijn persoonlijke methode’ toe te voegen om nog beter te worden. Maar ik hoop in ieder geval dat ik het goede voorbeeld mag geven en dit naar mijn les klanten mag uitdragen.
Doen jullie met mij mee?
