Four Roses ofwel ‘Roos’ zoals wij haar genoemd hebben. Roos hebben wij in december afgelopen jaar aangekocht. Het leek mij leuk om het ontwikkelproces, mijn ervaringen en mijn kijk op dingen over haar met jullie te delen. Want ook de paardentraining gaat niet altijd over ‘rozen’ ;). Juist de dingen die minder goed gaan zijn altijd heel leerzaam voor zowel mijzelf als voor anderen. Binnenkort hier ook nog een blog over, maar nu eerst: Four Roses.
Zo was ik eigenlijk op zoek naar een jong paard om in de toekomst op wedstrijd uit te brengen. Yanieke is natuurlijk een fjord en de leeftijd, bijna 17, gaat over een tijdje (helaas) ook meespelen. Ik hoop nog een lange tijd van haar te kunnen genieten en haar voorlopig actief te kunnen trainen, maar er zal een moment komen waarop dit misschien niet meer zo fanatiek kan. Ik rijd natuurlijk wel andere diverse paarden voor mensen, maar het is ook belangrijk om enige zekerheid voor jezelf in te bouwen om jezelf constant verder te blijven ontwikkelen.
Meestal koop ik graag 2-jarigen waar nog niets mee gebeurd is, maar onverwachts kwam Roos op mijn pad. Roos was een Duits, dressuur gefokte, Hannoveraner merrie, niveau zadelmak. Ze had nog wat moeite met de overgang naar galop. Het leek mij een leuke uitdaging dus gingen we kijken. Toen we bij Roos gingen kijken had ik nog wel echt mijn twijfels over of dit paard wel wat voor mij was. Bij het zadelen had ze singelnijd, als je haar poetste deed ze boos en dreigde ze ook met haar achterbeen als ze iets niet fijn vond. Niet echt een vrolijk paard.
Toen ze eerst gelongeerd werd leek het allemaal mee te vallen tot de galop. Daar bleef ze constant omspringen, uitslaan om weer om te springen en weer hetzelfde verhaal overnieuw. Echter ontstond er toen wel iets wat mij in haar trok. Ik zag namelijk dat dit paard dit alles met een reden deed. Het was voor mij duidelijk dat dit paard ergens last van had. Problemen zijn er nu eenmaal om op te lossen en om van te leren. Doordat ik met Yanieke zoveel problemen had ervaren ben ik niet zo bang meer voor problemen. Zolang ik maar enig idee heb waar het mogelijk aan zou kunnen en het op lossen valt durf ik wel wat uitdagingen aan te gaan. Het was mij wel duidelijk dat dit probleem eerst opgelost moest worden voordat je ‘normaal’ kon gaan rijden.
De eigenaar gaf aan dat het die dag erger was dan normaal en we hebben haar verder alleen nog in stap onder het zadel bekeken. Zodra ze wilde aandraven gaf ze gelijk al aan dat het niet prettig was en wilde ze bokken. Ik heb er dus ook niet op gezeten, want het was duidelijk dat dit geen zin had en Roos duidelijk niet comfortabel was in deze situatie.
In de auto terug naar huis nogmaals nagedacht over wat we zouden doen. Als we haar kochten moest het echt een project worden, want het was niet echt opstappen en wegrijden… Uiteindelijk zijn we overeengekomen en hebben we besloten haar te kopen.
21 december ging ik haar vol vreugde ophalen! O en ja, trailer laden was ook nog een dingetje. Ook nog een puntje om mee aan de slag te gaan….
Binnenkort meer over de eerste stappen met Four Roses!
